بلاکچین یک روش ابداعی جهت ذخیره اطلاعات است که با هدف غیرقابل نفوذ بودن و امنیت حداکثری، اطلاعات به جای یک نقطه، در تعداد بسیاری نود (کامپیوتر یا نقطه) نگهداری می شوند. ایده بلاکچین توسط استیوارت هابر و اسکات استورنتا در سال 1991 ارایه شد. ولی نقطه عطف این تکنولوژی و اولین استفاده واقعی و عملی از آن، در سال 2008 توسط فرد (یا افرادی) با نام مستعار ساتوشی ناکوموتو صورت گرفت و منجر به تولد اولین رمزارز (یا ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی) با نام بیت کوین گردید.
ویژگی اصلی بلاکچین این است که هیچیک از مشارکت کنندگان شبکه آن، کنترل کاملی بر آن ندارند و به همین دلیل آنها را مشارکت کننده می نامم! در مقابل، بررسی و تایید تراکنش ها توسط تمام این مشارکت کنندگان انجام می شود که به این دلیل بلاکچین را غیرمتمرکز می نامند. این خصیصه سبب شفافیت، سرعت و امنیت اطلاعات نگهداری شده در بلاکچین می گردد. هر چه تعداد مشارکت کنندگان شبکه یک بلاکچین بیشتر شود، این خصوصیات (یعنی امنیت و شفافیت) بیشتر می شوند.
زیبایی دیگر ایده بلاکچین اینست که نه تنها در معاملات و بازارهای مالی قابل استفاده است، بلکه در زمینه های دیگر چه صنعتی چه معیشتی و … نیز قابل تعمیم است و منجر به راه حل های مبتکرانه ای برای مشکلات موجود می گردد.
همانطور که گفته شد بلاک چین غیرمتمرکز است، یعنی دسترسی تمام مشارکت کنندگان به اطلاعات یکسان است (مگر اینکه شما یک بلاکچین خصوصی داشته باشید) این بدان معنی است که به محض این که یک تراکنش، پردازش و تایید می شود، بر روی بلاک چین برای همه قابل مشاهده است.
کریپتوکارنسی چیست؟
اول از همه بگویم، کریپتو پول نیست! مفهوم پول در ذات خودش یک مفهوم متمرکز (صدور از یک مرجع مثل بانک مرکزی کشورها) است. ولی به دلیل قدرت بلاکچین و توکن های بر روی آن (که آنها را کریپتو می نامیم) توانستند نظر مردم را به عنوان وسیله ای امن جهت انتقال و حفظ ارزش جلب کنند و پسوند کارنسی (به معنای ارز) را به ادامه خود اضافه نمایند.
پیچیده بود؟ ساده تر آن این است:
استفاده کنندگان کریپتو (که در ابتدا کم بودند) با گسترش شبکه میان خود، کم کم متوجه مزیت های امنیتی و شفافیت بلاکچین شدند. هر آنچه که مردم بتوانند به امنیت آن در حفظ ارزش دارایی هایشان اعتماد کنند، به صورت مداوم گران تر و ارزشمندتر می شود. به مرور که شبکه بیت کوین بزرگ و بزرگتر میشد، امن تر و غیرقابل نفوذتر نیز میشد. به همین دلیل افراد بیشتری برای پیوستن به آن اقبال پیدا می کردند.
سه ارز اول حال حاضر دنیا، از منظر حجم بازار:
بیت کوین: اولین و محبوب ترین کریپتو است که در سال ۲۰۰۹ عرضه شد.
اتریوم: این کریپتو در سال ۲۰۱۵ توسط شخصی به نام ویتالیک بوترین راه اندازی شد.
اکس آر پی یا ریپل: در سال ۲۰۱۲ با هدف ایجاد ظرفیت تراکنش های بالا، توسط شرکت ریپل به وجود آمد.
بازار کریپتوکارنسی ها:
بازاری که شما می توانید در آن کریپتوها را خرید و فروش کنید؛ در برابر یکدیگر و یا در برابر پول های سنتی (اصطلاحا فیات)
مثلا شما ممکن است بیت کوین در برابر اتریوم بخرید (یعنی جفت ارز ETHBTC) و یا دلار آمریکا بدهید و بیت کوین بخرید (یعنی BTCUSD).
چرا باید چنین کارهایی بکنید؟
اول اینکه ممکن است در برنامه های مدیریت دارایی خود (یا سازمان خود) به این نتیجه رسیده باشید که اگر مثلا امروز دلار دارید، دارایی شما در برابر بیت کوین در خطر است. ساده اینکه فکر می کنید بیت کوین قرار است گران شود. دوم اینکه هرکدام از این جفت ارزها، مانند هر بازار دیگری دارای نوساناتی در قیمت هستند که زمینه درآمدزایی از محل معامله را فراهم می نمایند. سوم اینکه ممکن است شما به دلایلی بیت کوین یا اتریوم و یا دلار نیاز دارید و آنچه که دارید را نیاز ندارید. پس آنرا معامله می نمایید.